Zygmunt Miłoszewski "Gniew" ❤️
"[...] śledztwo jest jak puzzle, naprawdę trudne puzzle, nocny pejzaż falującego oceanu z dziesięciu tysięcy kawałków. W pewnej chwili wszystkie te kawałki już leżą na stole, tylko za cholerę ich nie można połączyć. I wtedy najbardziej potrzebny jest ktoś, kto spojrzy i powie: `Hej, ale przecież to nie jest księżyc, tylko jego odbicie w falach.`"
Nie wiedząc zaczęłam od ostatniej części trylogii o prokuraturze Szackim. Mimo to, w niczym mi to nie przeszkodziło (muszę nadrobić dwie pierwsze!).
Teodor Szacki osiedla się w Olsztynie z wybranką serca Żenią i córką Helą. Do jego pracy dołącza młody asesor Edmund Falk, który pragnął, by Szacki został jego mentorem.
Na budowie znaleziono ludzkie szczątki. Sprawa byłaby prosta ale okazało się, że szkielet nie jest stary a świeży. W dodatku kości nie należą do jednej osoby. Ta wiadomość rozbudza głównego bohatera. Rozpoczyna się najważniejsze śledztwo w karierze prokuratora. Rozgrywka na śmierć i życie. Porwano jego ukochaną córeczkę. Co zrobi Teodor Szacki?
"Prokurator przerwał i spojrzał na nią, w oczach miał dziwny cień, a ona pomyślała po raz pierwszy, że Teodor Szacki nie musi być dobrym człowiekiem. Nosił w sobie coś, przez chwilę szukała właściwego słowa. Nie nienawiść, nie frustrację, nie agresję, miała to na końcu języka. Gniew, o właśnie."
"Gniew" to lektura, która zapada w pamięć, niesamowicie wciągająca. Bardzo dobry kryminał. Porządne zakończenie historii, choć nad nim ubolewam, bo to koniec przygód Szackiego. Miłoszewski porusza istotne zagadnienia problemu społeczeństwa, przemocy wobec kobiet, seksizmu. Niewątpliwie autor posiada zdolność konstruowania niebanalnej fabuły oraz wywoływania emocji u czytelników. Humoru, gniewu, niedosytu, napięcia, ciekawości, strachu. Jak dla mnie rewelacja! 😊
Komentarze
Prześlij komentarz